Misschien roept de titel van deze blog allerlei gevoelens bij je op. Verontwaardiging, boosheid, angst, bezorgdheid, verlangen om alles behalve een slechte moeder te zijn of nieuwsgierigheid. Hoe dan ook, lees ‘m gewoon helemaal. Het levert ongetwijfeld iets nieuws op: nieuwe inspiratie, nieuwe inzichten of gewoon bevestiging.
Eerlijk is eerlijk. We hebben allemaal de intentie om de best mogelijk moeder (of vader te zijn). Toen jij en je partner in verwachting waren van jullie kind of kinderen was je vast vol idealen, verlangens en hoop. Maar tijdens of na de geboorte kwamen er ook allerlei angsten bij kijken. Hoe werkt dat eigenlijk? Een kind opvoeden? Wat wil jij je kind meegeven? Waar wil je hem of haar voor beschermen? Waar sta jij voor als ouder? Er komt zo enorm veel op je af. Los van alle praktische kanten, heeft het krijgen van een kind ook op emotioneel gebied een enorme impact.
Bad moms
Onlangs zag ik de film Bad moms. Mocht je die nog niet hebben gezien, ik vind het een aanrader! Zoveel herkenning. Over onze drukke levens en de vele verwachtingen die we van onszelf hebben. Of waarvan we denken dat we mensen om ons heen die van ons hebben. En misschien hebben de mensen die verwachtingen ook daadwerkelijk van je.
Omdat we het zo graag allemaal goed willen doen, gaan we mee in deze drukte. Je baan, je huishouden, je vrienden en kennissen, je familie en schoonfamilie, het sociale leven van je kinderen, de sport- of muzieklessen van je kinderen, eventuele huisdieren, je eigen hobby’s en natuurlijk ook nog school die zo nu en dan een beroep op je doet. Jazeker! Als ouder in de 21e eeuw houd je enorm veel ballen in de lucht.
En dat maakt je kwetsbaar. Want hoe meer ballen je in de lucht houdt, hoe gemakkelijker is het is dat er een of meerdere ballen vallen. Dat is misschien je angst en verhipt… Vroeger of later komt die angst ook uit.
Dat is waar deze film over gaat. Moeder Amy doet alles grotendeels alleen. Haar man draagt nauwelijks zijn steentje bij aan het gezinsleven, de oudercommissie op school is behoorlijk veeleisend en ook haar baan geeft weinig voldoening. Op een gegeven moment wordt het haar teveel omdat er steeds meer ballen beginnen te vallen.
Omarm je imperfectie
Zij erkent dat ze niet perfect kan zijn. En dat is volgens mij het begin. De werkelijkheid te erkennen. Niet verbloemen omdat je graag wilt dat het beter is of anders dan wat er werkelijk is. Iets wat je niet erkent kan je namelijk ook niet veranderen. Wanneer jij het anders wilt, dan begint anders bij je huidige 0-punt vaststellen. Vanuit daar kan je dan kiezen voor wat je werkelijk wilt. Door je 0-punt en het doel te stellen waar je naar toe wilt, creëer je een soort navigatie van de route die je af mag leggen.
En soms gooi je eerst al het bekende overboord zoals Amy doet. Eigenlijk zoekt ze de grens op. Uiteindelijk merkt zij dat dat ook niet werkt en vindt ze een gulden middenweg waar zij en haar omgeving heel tevreden mee zijn.
Het mooiste in deze film is dat Amy bekend dat ze afscheid heeft genomen van perfectie en erkent dat ze eigenlijk geen idee heeft wat ze doet. En op het moment dat ze dat publiekelijk erkent, bevrijdt ze letterlijk talloze andere moeders om hetzelfde te doen. Pfffff, wat een lucht en ruimte geeft dat zeg!
In hoeverre ben jij in staat om je imperfectie te omarmen? Zodra je dat doet, geef je anderen ongemerkt de toestemming om hetzelfde te doen. Zeker voor je kinderen is dat een prachtig voorbeeld. In mijn blog Perfectie is niet sexy lees je meer over hoe perfectie je kan beïnvloeden en hoe je er op een krachtige manier mee om kunt gaan.
De relatie tussen veeleisendheid en perfectie
Wanneer we niet zo veeleisend zouden zijn voor onszelf of de ervaring hebben dat onze omgeving zo veeleisend is, dan zou perfectionisme geen of een andere rol in ons leven spelen.
Het gaat er dus niet om dat we leren minder ballen in de lucht te houden. Het gaat erom dat we er beter in worden om de ballen die we in de lucht houden, daar ook houden. Een belangrijk onderdeel daarvan is ook om nee te zeggen. Ik heb gemerkt dat nee zeggen vaak lastig is. Want wat denkt de ander dan wel niet van je? En stellen we de ander dan niet teleur? De veeleisendheid die we regelmatig ervaren leidt ertoe, dat we overweldigd raken. Dan komt stress om de hoek en zitten we niet zo lekker meer in ons vel. En die vervelende energie sijpelt door in verschillende gebieden van je leven. Kan je je voorstellen wat voor negatieve spiraal je dan in belandt?
Nee zeggen is belangrijk. Zeker wanneer dat betekent dat je daarmee ja zegt tegen jezelf. De ideale situatie is natuurlijk ja zeggen tegen jezelf én ja zeggen tegen de ander. Maar zo werkt het niet altijd in de realiteit.
Alles kan en mag je leren
Ja zeggen tegen jezelf en daardoor in sommige gevallen nee zeggen tegen anderen kan je prima leren. Hetzelfde geldt voor het omarmen van je imperfectie. Eigenlijk is het een beetje schijt hebben aan de mening van de ander. Daar heb je toch geen grip op!
Hiermee bedoel ik trouwens niet dat je anderen moedwillig kwetst of tekort doet. Volgens mij wil je ook niet dat anderen dat met jou doen.
Dit gaat er echt over dat je mag loslaten. Datgene wat je toch niet onder controle hebt. Want zodra je loslaat, ontstaat er ruimte om iets nieuws te ontvangen in je open handen.
Leren gaat stapsgewijs en wij mensen leren voornamelijk door na te doen. Instructies krijgen en voorbeelden zien en dan… Zelluf doen. Totdat het lukt!
Wil jij ook leren hoe jij je imperfectie omarmt? En hoe je alle ballen nog beter in de lucht kunt houden? En hoe je omgaat met de veeleisendheid die je ervaart in je leven? Kom dan naar een huiskamergesprek waarin je dit onderwerp met andere ouders gaat onderzoeken. Ik, Guerlain, begeleid als gecertificeerd kindercoach dit gesprek. Je gaat zeker weten met nieuwe inzichten en praktisch toepasbare tips naar huis!